4 ทฤษฎีหลักของการรุกราน: การรุกรานอธิบายได้อย่างไร?
การรุกรานเป็นปรากฏการณ์ที่ได้รับการศึกษาจากหลายมุมมอง . เหล่านี้มีแนวโน้มที่จะหมุนรอบคำถามเดียวกัน: ความแข็งขันโดยธรรมชาติคือมันได้เรียนรู้หรือเป็นทั้งสอง? และได้รับความยากลำบากในการเสนอคำตอบที่ไม่เหมือนใครและชัดเจนคำตอบได้รับการวางตำแหน่งไว้ในสามมิติเช่นเดียวกันนั่นคือผู้ที่แนะนำว่าการก้าวร้าวเป็นปรากฏการณ์โดยธรรมชาติมีผู้ปกป้องว่าเป็นปรากฏการณ์ที่ได้เรียนรู้และมีผู้พยายาม เข้าใจจากการรวมกันระหว่างธรรมชาติกับวัฒนธรรม
ต่อไปเราจะทัวร์ทั่วไป บางส่วนของทฤษฎีหลักของการรุกราน และเรารวมความเป็นไปได้ในการแยกแยะระหว่างสองปรากฏการณ์ที่มักเกิดร่วมกัน: การรุกรานและความรุนแรง
- บทความที่เกี่ยวข้อง: "ความรุนแรง 11 ประเภท (และการรุกรานแบบต่างๆ)"
ทฤษฎีการก้าวร้าว
ทฤษฎีที่อธิบายถึงการรุกรานได้ผ่านองค์ประกอบต่างๆ ตัวอย่างเช่นความตั้งใจของการรุกรานผลกระทบที่เป็นลบหรือลบสำหรับผู้ที่เกี่ยวข้องความหลากหลายของการแสดงออกของปรากฏการณ์กระบวนการแต่ละอย่างที่สร้างขึ้นกระบวนการทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มอื่น ๆ อีกมากมาย
ในบทนี้เราจะอ่านDoménechและIñiguez (2002) และSanmartí (2006) โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อทบทวนข้อเสนอทางทฤษฎีที่ยิ่งใหญ่สี่ข้อที่อธิบายถึงการรุกราน
1. determinism ทางชีวภาพและทฤษฎีสัญชาตญาณ
บรรทัดนี้ เน้นความแตกต่างของความก้าวร้าว . คำอธิบายส่วนใหญ่มาจากองค์ประกอบที่เข้าใจว่าเป็น "ภายใน" และเป็นองค์ประกอบของบุคคล กล่าวคือสาเหตุของการรุกรานได้รับการอธิบายอย่างแม่นยำโดยสิ่งที่ "ภายใน" แต่ละคน
โดยทั่วไปจะมีการควบแน่นภายใต้คำว่า "สัญชาตญาณ" ซึ่งเข้าใจว่าเป็นคณะที่จำเป็นสำหรับการอยู่รอดของเผ่าพันธุ์โดยที่การรุกรานถูกกำหนดไว้ในแง่ของกระบวนการปรับตัว พัฒนาขึ้นจากการวิวัฒนาการ . ตามการอ่านของหลังอาจมีน้อยหรือไม่มีเลยที่จะปรับเปลี่ยนการตอบสนองเชิงรุก
เราสามารถเห็นได้ว่าหลังสอดคล้องกับทฤษฎีที่ใกล้เคียงกับทั้งด้านจิตใจและชีววิทยาเช่นเดียวกับทฤษฎีวิวัฒนาการอย่างไรก็ตามคำว่า "สัญชาตญาณ" ได้รับการเข้าใจในรูปแบบต่างๆตามทฤษฎีที่ใช้
ในกรณีของจิตวิทยาฟรอยด์ความก้าวร้าวเป็นสัญชาตญาณหรือ "ไดรฟ์" (ซึ่งเทียบเท่ากับ "สัญชาตญาณ" สำหรับจิต) ได้รับการเข้าใจว่าเป็นกุญแจสำคัญในการกำหนดบุคลิกภาพ นั่นคือสิ่งที่มี หน้าที่สำคัญในการจัดโครงสร้างกายสิทธิ์ของแต่ละเรื่อง เช่นเดียวกับในการสนับสนุนโครงสร้างดังกล่าวในหรืออีกวิธีหนึ่ง
2. คำอธิบายด้านสิ่งแวดล้อม
บรรทัดนี้อธิบายถึงความก้าวร้าวอันเป็นผลมาจากการเรียนรู้และปัจจัยทางสิ่งแวดล้อมที่ซับซ้อนหลายประการ ชุดของผลงานถูกจัดกลุ่มไว้ที่นี่เพื่ออธิบายการรุกรานอันเป็นผลมาจากองค์ประกอบภายนอกที่เป็นตัวกระตุ้นหลัก กล่าวอีกนัยหนึ่งก่อนการรุกรานมีประสบการณ์อื่นที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ภายนอกบุคคล: แห้ว .
ทฤษฎีหลังนี้เป็นที่รู้จักกันในนามของทฤษฎีความหงุดหงิด - การรุกรานและอธิบายว่าในฐานะที่เป็นทฤษฎีที่สัญชาตญาณเสนอการรุกรานเป็นปรากฏการณ์โดยธรรมชาติ อย่างไรก็ตามมันขึ้นอยู่ตลอดเวลาหากเกิดความยุ่งยากในการทำงานหรือไม่ ในทางกลับกันความไม่พอใจโดยทั่วไปหมายถึง ผลของการไม่สามารถดำเนินการตามที่คาดการณ์ได้ และในแง่นี้ความก้าวร้าวทำหน้าที่เป็นตัวแทนสงบเงียบในระดับสูงของแห้ว
3. การเรียนรู้ทางสังคม
พื้นฐานของทฤษฎีที่อธิบายการรุกรานโดยการเรียนรู้ทางสังคมคือ behaviorism ในสาเหตุเหล่านี้สาเหตุของการรุกรานเกิดขึ้นจากสิ่งที่เกี่ยวข้องกับการปรากฏตัวของมาตรการกระตุ้นที่กำหนดเช่นเดียวกับการเสริมแรงที่เกิดขึ้นหลังจากการกระทำที่เกิดขึ้นตามความสัมพันธ์ดังกล่าว
กล่าวอีกนัยหนึ่งความก้าวร้าวจะอธิบาย ภายใต้สูตรคลาสสิกของการดำเนินการปรับอากาศ : ก่อนที่จะกระตุ้นมีการตอบสนอง (พฤติกรรม) และก่อนหลังมีผลซึ่งตามวิธีการที่จะนำเสนอสามารถสร้างซ้ำของพฤติกรรมหรือดับ. และในแง่นี้มันเป็นไปได้ที่จะคำนึงถึงสิ่งเร้าและการเสริมแรงเป็นสิ่งกระตุ้นพฤติกรรมก้าวร้าวบางประเภท
อาจเป็นตัวแทนของทฤษฎีการเรียนรู้ทางสังคมได้มากที่สุดของอัลเบิร์ตบันดูราผู้พัฒนา "ทฤษฎีการเรียนรู้แทน" ซึ่งเขาเสนอว่าเราจะเรียนรู้พฤติกรรมบางอย่างบนพื้นฐานของการเสริมกำลังหรือการลงโทษที่เราเห็นว่าคนอื่นได้รับหลังจาก ดำเนินการบางอย่าง
การรุกรานอาจเป็นผลมาจาก พฤติกรรมที่ได้เรียนรู้โดยการเลียนแบบ และสำหรับการรวมเอาผลที่เกิดขึ้นในพฤติกรรมของผู้อื่น
เหนือสิ่งอื่นใดทฤษฎีของ Bandura ได้อนุญาติให้แบ่งกระบวนการออกเป็น 2 กระบวนการ: ในทางกลับกันกลไกโดยการที่เราเรียนรู้พฤติกรรมก้าวร้าว และในอีกกระบวนการหนึ่งที่เราสามารถทำได้หรือไม่ก็ตามเพื่อดำเนินการดังกล่าว และสุดท้ายนี้จะเป็นไปได้ที่จะเข้าใจว่าเหตุใดหรือภายใต้เงื่อนไขใดที่การกระทำของตนสามารถหลีกเลี่ยงได้นอกเหนือจากที่ได้มีการเรียนรู้เกี่ยวกับตรรกะและหน้าที่ทางสังคมของความก้าวร้าวแล้ว
- คุณอาจสนใจ: "Operant conditioning: concepts and main techniques"
4. ทฤษฎีทางจิตวิทยา
ทฤษฎีทางจิตวิทยาช่วยให้เราสามารถสร้างความสัมพันธ์ได้ สองมิติของมนุษย์ ซึ่งเป็นรากฐานที่สำคัญในการทำความเข้าใจการรุกราน มิติเหล่านี้คือบนมือเดียวกระบวนการทางจิตวิทยาส่วนบุคคลและที่อื่น ๆ ปรากฏการณ์ทางสังคมซึ่งห่างไกลจากการทำหน้าที่แยกกันโต้ตอบอย่างใกล้ชิดและมีผลที่พฤติกรรมทัศนคติเอกลักษณ์เฉพาะ ฯลฯ เกิดขึ้น .
ในทางเดียวกันจิตวิทยาสังคมและโดยเฉพาะอย่างยิ่งของประเพณี sociococumentator ได้ให้ความสนใจกับองค์ประกอบสำคัญในการศึกษาเกี่ยวกับการรุกราน: เพื่อที่จะกำหนดว่าพฤติกรรมใดก้าวร้าว ต้องมีบรรทัดฐานทางสังคมวัฒนธรรม ที่ระบุสิ่งที่เข้าใจว่าเป็น "การรุกราน" และสิ่งที่ไม่
และในแง่นี้พฤติกรรมก้าวร้าวเป็นสิ่งที่ล่วงละเมิดบรรทัดฐานทางสังคมวัฒนธรรม ยิ่งไปกว่านั้น: พฤติกรรมสามารถเข้าใจได้ว่าเป็น "ก้าวร้าว" เมื่อมาจากบุคคลใดบุคคลหนึ่งและไม่สามารถเข้าใจได้เหมือนกันเมื่อมาจากบุคคลอื่น
นี้จะช่วยให้การรุกรานที่จะคิดในบริบทที่เป็นสังคมไม่เป็นกลาง แต่ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์อำนาจและความเป็นไปได้ของหน่วยงานที่เฉพาะเจาะจง
กล่าวอีกนัยหนึ่งและให้ความแข็งขัน ไม่ได้แสดงให้เห็นเสมอว่าเป็นพฤติกรรมที่สังเกตได้ เป็นสิ่งสำคัญในการวิเคราะห์รูปแบบที่เป็นตัวแทนของมันแสดงให้เห็นมันและประสบการณ์มัน สิ่งนี้ช่วยให้เราพิจารณาว่าความก้าวร้าวเกิดขึ้นเฉพาะเมื่อมีการสร้างความสัมพันธ์ขึ้นโดยที่ไม่สามารถอธิบายได้ในแง่ของแต่ละบุคคลหรือมีความแตกต่างที่เป็นเนื้อเดียวกันที่ใช้กับความสัมพันธ์และประสบการณ์ทั้งหมด
จิตวิทยาสังคมได้อธิบายการรุกรานเป็นพฤติกรรมที่อยู่ในบริบทที่เป็นรูปธรรมของความสัมพันธ์ ในทำนองเดียวกันประเพณีคลาสสิกส่วนใหญ่ได้เข้าใจว่าเป็นการกระทำที่จงใจทำให้เกิดความเสียหาย ปัญหาดังกล่าวทำให้เรามีปัญหาต่อไปนี้ซึ่งเป็นความเป็นไปได้ที่จะสร้างความแตกต่างระหว่างความก้าวร้าวและความรุนแรง
การรุกรานหรือความรุนแรง?
ความก้าวร้าวได้รับการแปลโดยทฤษฎีมากมายว่าเป็น "พฤติกรรมก้าวร้าว" ซึ่งหมายถึงการกระทำการรุกราน และในแง่นี้, มักถูกบรรจุด้วยแนวคิดเรื่อง "ความรุนแรง" . จากนี้เป็นเรื่องปกติที่จะพบว่าการรุกรานและความรุนแรงถูกนำเสนอและใช้เป็นคำพ้องความหมาย
Sanmartí (2006; 2012) พูดเกี่ยวกับความต้องการที่จะชี้ให้เห็นความแตกต่างบางอย่างระหว่างปรากฏการณ์ทั้งสอง ความต้องการนี้นำเราไปสู่ แยกความแตกต่างระหว่างการมีส่วนร่วมของชีววิทยากับเจตนารมณ์ของแต่ละกระบวนการ เช่นเดียวกับบริบทของพวกเขาในกรอบของสถาบันทางสังคมที่มีส่วนร่วมในการผลิตและการทำสำเนาของพวกเขา; ซึ่งหมายถึงการตระหนักถึงทั้งตัวมนุษย์และสังคม ตัวละครที่การตอบสนองต่อการปรับตัวหรือการป้องกันตัวเอง (ก้าวร้าว) ไม่มีตัวเอง
สำหรับผู้เขียนคนเดียวกันการก้าวร้าวเป็นพฤติกรรมที่เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติกับสิ่งเร้าบางอย่างและด้วยเหตุนี้จึงถูกยับยั้งโดยสิ่งเร้าอื่น ๆ และในแง่นี้การรุกรานสามารถเข้าใจได้ เป็นกระบวนการปรับตัวและป้องกัน ร่วมกับสิ่งมีชีวิต แต่นั่นไม่ใช่ความรุนแรง ความรุนแรงเป็น "การรุกรานที่เปลี่ยนแปลงไป" นั่นคือรูปแบบการรุกรานที่เต็มไปด้วยความหมายทางสังคมวัฒนธรรม ความหมายเหล่านี้ทำให้ไม่เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ แต่จงใจและอาจเป็นอันตราย
เจตนาความรุนแรงและอารมณ์
นอกเหนือจากการตอบสนองทางชีวภาพต่อสิ่งเร้าที่อาจเป็นความเสี่ยงในการอยู่รอดความรุนแรงจะมีผลต่อความหมายทางสังคมวัฒนธรรมที่เรากล่าวถึงเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นในแง่ของความเป็นอันตราย ในแง่นี้เราสามารถคิดได้ว่าความรุนแรงเป็นพฤติกรรมที่สามารถเกิดขึ้นได้ระหว่างมนุษย์เท่านั้นขณะที่การรุกรานหรือพฤติกรรมก้าวร้าว พวกเขาเป็นคำตอบที่สามารถเกิดขึ้นได้ในสายพันธุ์อื่น .
ในความเข้าใจเกี่ยวกับอารมณ์ความก้าวร้าวนี้มีบทบาทที่เกี่ยวข้องและใช้งานได้เช่นความกลัวและเข้าใจในคำพูดโดยธรรมชาติเช่นการปรับตัวและกลไกการอยู่รอด ซึ่งทำให้เราต้องพิจารณาว่าความกลัวและความก้าวร้าวอาจคิดว่าไม่ใช่ "ดี" หรือ "ไม่ดี"
ทางแยกของการรุกรานและความรุนแรง: มีประเภทของการรุกรานหรือไม่?
ถ้าเป็นไปได้ที่จะมองไปที่การรุกรานจากมุมมองของกระบวนการที่บุคคลจะมีอำนาจในสังคม (สังคมนิยม) เรายังสามารถให้ความสนใจกับปรากฏการณ์และประสบการณ์ต่าง ๆ ที่แตกต่างออกไป ตัวอย่างเช่นเนื่องจากความแตกต่างในชั้นเชื้อชาติเพศสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมความพิการ ฯลฯ
ในแง่นี้ประสบการณ์ที่ก่อให้เกิดความขุ่นมัวและก่อให้เกิดพฤติกรรมก้าวร้าวซึ่งอาจรุนแรงในภายหลังอาจไม่เกิดขึ้นในลักษณะเดียวกับที่ผู้หญิงหรือผู้ชายเด็กหรือผู้ใหญ่ในคนชั้นสูงและคนในชั้นเรียน ต่ำเป็นต้น
เป็นเช่นนี้เพราะทุกคนไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับทรัพยากรเดียวกันในการดำเนินชีวิตและแสดงออกทั้งความขุ่นมัวและการรุกรานในลักษณะเดียวกัน และด้วยเหตุผลเดียวกันแนวทางนี้ก็มีหลายมิติและเป็นสิ่งสำคัญที่จะวางในบริบทเชิงสัมพันธ์ที่สร้างขึ้น
บรรณานุกรมอ้างอิง:
- Sanmartí, J. (2012) กุญแจสู่ความเข้าใจในความรุนแรงในศตวรรษที่ 21 Ludus Vitalis, XX (32): 145-160
- Sanmartí, J. (2006) อะไรที่เรียกว่าความรุนแรง? ในสถาบันการศึกษาของ Aguascalientes อะไรที่เรียกว่าความรุนแรง? ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ Diario de Campo Bulletin เรียกคืนในวันที่ 22 มิถุนายน 2018 ซึ่งมีให้ดูที่ //www.iea.gob.mx/ocse/archivos/ALUMNOS/27%20QUE%20ES%20LA%20VIOLENCIA.pdf#page=7
- Domenech, M. & Iñiguez, L. (2002) การสร้างความรุนแรงทางสังคม Athenea Digital, 2: 1-10
