เรื่องราวของชายคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในเมืองDéjà Vu

เกิดขึ้นกับพวกเราทุกคนในช่วงชีวิตของเรา: มีความรู้สึกว่าเราได้เห็นได้ยินหรือทำอะไรบางอย่างที่เกิดขึ้นแล้ว . ตรงในลักษณะเดียวกันและในที่เดียวกัน การสืบค้นทั้งหมดเช่นเดียวกับอดีตและปัจจุบันถูกแบ่งออกเป็นสองแบบจำลองที่แน่นอน เป็นปรากฏการณ์ที่เรียกว่าDéjà Vu และมันเป็นเรื่องปกติที่จะเกิดขึ้นเพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของการทำงานปกติของสมองของเรา อย่างไรก็ตามในบางกรณีที่หายากมากDéjà Vu อาจก่อให้เกิดโรคทางจิตที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก

นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับเจ้าหน้าที่กองทัพฝรั่งเศสในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 : ฉันคิดว่าฉันอยู่ในชุดของแบบจำลองของอดีตเช่นถ้าทุกคนกำลังพยายามที่จะสร้างสถานการณ์ที่อาศัยอยู่แล้ว

กรณีของหลุยส์พยาธิวิทยาDéjà Vu: จับในเวลา

กรณีนี้ได้รับการบันทึกไว้ในปี พ.ศ. 2439 โดยจิตแพทย์เรียกว่า Francois-Léon Arnaud และได้รับการแปลและตีพิมพ์เมื่อไม่นานมานี้ในวารสารวิทยาศาสตร์ เยื่อหุ้มสมอง โดยทีมงานที่นำโดยนักจิตวิทยา Julie Bertrand . นอกจากนี้ยังเป็นบทความทางวิทยาศาสตร์ชิ้นแรกที่ใช้คำว่าDéjà Vu เพื่ออ้างถึงประเภทของปรากฏการณ์นี้

มีชีวิตอยู่ในอดีต ... อย่างแท้จริง

ในข้อความที่แปลโดย Bertrand และทีมของเขาอธิบายบางสถานการณ์ที่เกิดขึ้นโดยนายทหารหนุ่มคนหนึ่งซึ่งหลังจากทำหน้าที่ในเวียดนามแล้วถูกส่งกลับบ้านหลังจากเริ่มมีอาการหลายอย่าง หลุยส์นี่เป็นชื่อของทหาร สับสนในอดีตกับปัจจุบัน . เขาเชื่อว่าเขาเป็นแบบอย่างที่แท้จริงของสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อหลายเดือนหรือหลายปีมาแล้ว

หลังจากเริ่มประสบกับไข้เป็นระยะ ๆ ที่อาจเกิดจากโรคมาลาเรีย ไปยัง ดูเหมือนว่าหลุยส์จะเหนื่อยล้าอย่างไม่สมควรนอนไม่หลับและปัญหาทางเดินอาหาร ความจำเสื่อมและเสื่อมถอยลงซึ่งแม้จะจดจำข้อมูลสำคัญ ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชีวิตและตัวตนของเขาไว้ แต่เขาก็ยังจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพียงไม่กี่นาทีมาแล้ว นั่นหมายความว่าหลายครั้งที่เขากำลังทำซ้ำคำถามเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำอีกแม้ว่าพวกเขาจะตอบคำถามนี้มาก่อน

และแน่นอนว่า หลุยส์เริ่มประสบกับสิ่งที่เรียกว่าพยาธิวิทยาDéjà Vu หลังจากนั้นไม่นานใน พ.ศ. 2436 . แม้ว่าหลุยส์จะมั่นใจได้ว่าเมื่อตอนเป็นเด็กเขาได้รับการฝึกฝนDéjà Vus บ่อยครั้งในขณะนั้นเขาไม่เพียง แต่ได้รับการฝึกฝนมาตลอดเวลา แต่เขาก็ไม่เชื่อด้วยว่าพวกเขาเป็นภาพลวงตา เขาเชื่อว่าการทำซ้ำของประสบการณ์ที่ผ่านมาเป็นจริงอย่างแท้จริง

ทุกอย่างกำลังทำซ้ำ

ในเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่แสดงให้เห็นถึงกรณีของพยาธิวิทยาDéjà Vu เอกสารโดย Arnaud เป็นเวลาที่เขาอ้างว่าได้อ่านบทความในหนังสือพิมพ์หลายฉบับมาก่อนแม้อ้างว่าตัวเขาเองเป็นผู้เขียนหนังสือบางเล่ม

แม้ว่าในขั้นต้นของหลุยส์พยาธิวิทยาDéjà Vu เกี่ยวข้องเฉพาะกับความรู้สึกของการอ่านสิ่งที่ถูกอ่านก่อน, พี oco แพร่กระจายไปในพื้นที่อื่น ๆ ในชีวิตของเขาและกลายเป็นบ่อยขึ้น .

ในงานแต่งงานของพี่ชายของเขาเช่นเขายืนยันว่าเขาจำได้อย่างสมบูรณ์แบบเมื่อเข้าร่วมพิธีเดียวกันนี้เมื่อปีที่แล้วกับแขกคนเดียวกันในที่เดียวกันและรายละเอียดทั้งหมดที่วางไว้เหมือนกัน เขายังตั้งข้อสังเกตอีกว่าเขาไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงทำซ้ำงานแต่งงานอีกครั้ง

เมื่ออาการแย่ลงเรื่อย ๆ และDéjàพยาธิวิทยาได้ขยายอิทธิพลไปทั่วทุกด้านของชีวิตของหลุยส์ก็มีแนวโน้มที่จะมีความคิดหวาดระแวงและความบ้าคลั่งจากการข่มเหง เขาเชื่อว่าพ่อแม่ของเขากำลังให้ยาเสพติดเพื่อทำให้เขาลืมเกี่ยวกับแผนการแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาชอบและทำปฏิกิริยาอย่างรุนแรงต่อการกระทำในชีวิตประจำวัน

หลุยส์อยู่ที่ประมาณ 35 ปีเมื่อเขาเข้าไปใน Maison de Santéในเขตเทศบาล Vanves ของฝรั่งเศส ที่นั่นในปี 1894 เขาได้พบกับอาร์นาอุด .

หลุยส์และอาร์นาดต่างรู้จักกัน

เมื่อ Louis เห็น Arnaud เป็นครั้งแรกนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น:

ตอนแรกหลุยส์มีพฤติกรรมในแบบที่คนที่สัมผัสกับคนที่ไม่รู้จักในสถานการณ์ปกติเป็นครั้งแรก หลังจากนั้นการแสดงออกของหลุยส์ก็เริ่มดีขึ้นและเป็นที่คุ้นเคยมากขึ้น

ฉันรู้จักคุณหมอแล้ว . คุณเป็นคนที่ทักทายฉันเมื่อปีที่แล้วในเวลาเดียวกันและในห้องเดียวกัน คุณถามคำถามเดียวกันกับที่คุณถามตอนนี้และฉันให้คำตอบเหมือนกัน เขาทำได้ดีมากในขณะที่รู้สึกประหลาดใจ แต่เขาก็สามารถหยุดลงได้

หลุยส์คิดว่าเขาเคยไปที่โรงพยาบาล Vanves แล้ว . เขาได้รับรู้ที่ดินที่ตั้งอยู่สิ่งอำนวยความสะดวกและในเวลานั้นยังมีคนที่ทำงานที่นั่นด้วย แม้ว่าอาร์น่าจะปฏิเสธว่าทุกอย่างเกิดขึ้นในอดีต แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้โน้มน้าวให้หลุยส์ ไม่นานหลังจากนั้นการสนทนาที่คล้ายกันเกิดขึ้นเมื่อผู้ป่วยพบแพทย์คนอื่น

ฉากนี้จะกำหนดความผิดปกติทางจิตที่หลุยส์เข้ามาในสถาบัน

คุณแน่ใจหรือว่ามันเป็นพยาธิวิทยาDéjà Vu?

แม้ว่าอาการที่หลุยส์มีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดกับวิธีการที่Déjà Vu แสดงออกมาแบบดั้งเดิม Julie Bertrand ได้เสนอคำอธิบายว่าในความเป็นจริงสิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้ป่วยรายนี้ไม่ใช่Déjà Vu อย่างน้อยทางเทคนิค มันจะค่อนข้างเป็นกลไกที่หมดสติซึ่งทำให้ช่องว่างของหน่วยความจำเกิดจากความจำเสื่อม .

นี้จะอธิบายได้ว่าทำไมหลุยส์ไม่สามารถแยกแยะระหว่างอดีตที่แท้จริงและอดีตเทียมที่สร้างขึ้นโดยสถานการณ์เหล่านี้ สิ่งที่เขาอาศัยอยู่คือแทนที่จะเป็น paramnesia reduplicative, ภาพลวงตาที่สามัญสำนึกหายตัวไป อีกตัวอย่างหนึ่งของขอบเขตที่การเปลี่ยนแปลงของระบบประสาทของเราสามารถเปลี่ยนเราได้แม้ในปัญญาจิตเหล่านั้นที่เราใช้เพื่อรับ